Team

Diane, de leerkracht van Bart, legt met het zweet in haar handen de telefoon neer. Ze heeft zojuist de ouders van Bart uitgenodigd voor een gesprek, volgende week, over het gedrag van Bart. Vader was aan de telefoon nogal boos en onvriendelijk en gaf aan, dat hij volgende week wel komt, maar eigenlijk geen zin heeft in zo’n “flauwekulgesprek”. Diane weet, dat het volgende week een lastig gesprek gaat worden en neemt zich voor, om het gesprek goed voor te bereiden. En zo begint het zesde artikel in de serie over bijzondere gesprekken met ouders, die in deze jaargang van het Praxisbulletin verschijnt. Aflevering 6: over het contact met (mogelijk) agressieve ouders.

Een baby, die niet liefdevol wordt aangeraakt, die niet wordt geknuffeld, gaat dood. Hij/zij heeft in ieder geval weinig overlevingskansen. In honderden publicaties wordt de affectieve noodzaak beschreven: elkaar aanraken is een noodzakelijke behoefte om te overleven. Aanraken is noodzakelijk, om te kunnen groeien, om te kunnen ontwikkelen... Dit artikel gaat over het aanraken van elkaar in de klas! Aanraken als middel, om beter in je vel te komen. Aanraken als middel, om zonder veel gedoe weer verder te kunnen. Aanraken als bemoediging, als erkenning, als sociale vaardigheid. Aanraken als noodzaak, om te kunnen leren.

Als je stilstaat bij iets ongewoons en dat ongewone uit de omgeving filtert, dan kan iets heel sterk worden. Als beeldend kunstenaar ben ik op zoek naar dit soort dingen: dingen, die kwetsbaar lijken, maar die ontzettend krachtig kunnen zijn, als er eventjes anders naar gekeken wordt. In mijn lessen kunsteducatie voor het basisonderwijs werk ik vanuit mijn beroepspraktijk als beeldend kunstenaar. Maar als Beroepskunstenaar In de Klas (BIK) probeer ik ook linken te leggen met andere vakgebieden, zoals natuur, milieu en cultuur. In de les in dit artikel laat ik kinderen kennismaken met gebarentaal. Naast de schoonheid die je in de gebaren kunt zien, is hier ook iets heel sterks en iets heel universeels aanwezig, namelijk: lichaamstaal. Dit artikel bevat een uitbreiding.

Zit u wel eens met de handen in het haar, omdat u gewoonweg niet meer weet hoe u leerlingen met een woordenschatachterstand effectief kunt helpen? Als de reken- of spellingvaardigheid van leerlingen achterblijft, is het relatief eenvoudig om doelgericht met bepaalde reken- of spellingcategorieën te gaan oefenen. Voor deze vaardigheden geldt, dat kennis opgedaan kan worden, die vervolgens vaak ook nog eens gegeneraliseerd kan worden naar een groot aantal vergelijkbare som- of woordtypen (Hilte, 2009). Bij de ontwikkeling van de woordenschat ligt dit anders. Transfer vindt niet of nauwelijks plaats. En dat betekent, dat elk woord op zich moet worden aangeleerd en van een label moet worden voorzien. Het vergroten van de woordenschat is dan ook een enorm karwei. En gericht oefenen is nog niet zo eenvoudig. Daarom zal in dit artikel worden ingegaan op de vraag: hoe kan ik tóch op een effectieve manier aan de slag gaan met het vergroten van de woordenschat van mijn leerlingen? Dit artikel bevat een uitbreiding.

Het jaarlijkse themaboek van Praxisbulletin gaat het over taal en verbeelding, verbeelding en taal. In heel veel varianten. Het gaat over het gebruiken van je fantasie. Over het gebruiken van taal. Alle ideeën in dit themaboek gaan over leren te verbeelden en leren om taal te gebruiken.

Met een veelbetekenende blik overhandigt de conciërge aan juf Ans de telefoon. ‘Mevrouw Klip weer voor jou...’ Mevrouw Klip is de moeder van Raymond. Raymond is na de zomervakantie vanwege een conflict van school veranderd en bij juf Ans in de klas gekomen. Hij is elf jaar. En bij hem is dyslexie vastgesteld. De moeder van Raymond weet uit eigen ervaring wat het is om dyslexie te hebben. Zij heeft het op school gered, dankzij haar, zoals zij zelf zegt, tomeloze inzet en doorzettingsvermogen...

Naam: David van der Kooij.
 Functie: Zelfstandige.
 eeftijd: 51. Woonplaats: Amstelveen.
 Favoriete werkplek: Aan een statafel (geeft focus). Vrijetijdsbesteding: Mijn werk is mijn hobby, helaas. Nou vooruit: lezen.

Jasper maakt midden groep 5 de M5-toets Rekenen-Wiskunde. Hij heeft een E-score. In voorgaande jaren had Jasper ook steeds een E-score. Zijn ouders zijn verontwaardigd. Heeft Jasper dan niets geleerd? Jasper zelf is steeds minder gemotiveerd, want hij kan toch nooit meer dan een «E’tje» halen! De leerkracht weet, dat Jasper een achterstand heeft en wil hem onderwijs aanbieden, apart van de groep. Maar op welk niveau kan zij dat het best doen?

Seth uit groep 5 is al een tijdje regelmatig ziek. Deze week is hij nog helemaal niet naar school gekomen. Zijn leerkracht, Marlies, weet dat zijn moeder met hem naar de huisarts is geweest. Na schooltijd wordt Marlies gebeld door de moeder van Seth. Ze vertelt haar huilend dat alles in een stroomversnelling is gekomen sinds ze naar de huisarts zijn geweest. Na onderzoek in het ziekenhuis is gebleken, dat Seth leukemie heeft. Hij wordt direct behandeld en zal voorlopig niet naar school komen. Marlies is vreselijk geschrokken en toont haar medeleven. Als ze de telefoon neerlegt, kan ze haar tranen niet meer tegenhouden... En zo begint het vierde artikel in de serie over bijzondere gesprekken met ouders, die in jaargang 29 van het Praxisbulletin verschijnt. Aflevering 4: over het contact met de ouders van een ernstig ziek kind.

Aron mag deze keer de aftrap nemen, omdat hij de bal heeft meegenomen. Hij schopt de bal in een mooie, rechte lijn naar Mtoto. Mtoto rent met de bal vooruit, ontwijkt twee tegenstanders en schiet de bal dan weer terug. Aron vliegt vooruit met de bal. Het doel is nu heel dichtbij! Vanuit zijn ooghoeken ziet hij zijn tegenstanders op hem af rennen. ‘Schieten, Aron. Nu!’ hoort hij Mauri roepen. Hij speelt de bal voor zijn rechterbeen, mikt en... schopt de bal recht het doel in. Goal!