Na 21 jaar neemt Praxisbulletin afscheid van redacteur Kees van Gorkum. Hij gaat genieten van een welverdiend pensioen. Kees neemt hier afscheid van u als lezers.
Partir, c’est mourir un peu… Prachtige zin. En schitterende eerste regel uit het beroemde Chanson de l’adieu uit 1902. Daar moet ik aan denken, nu ik afscheid neem. Afscheid van het Praxisbulletin. Van de redactie, de uitgever, de vormgever, de mensen van het secretariaat, de website en de marketing. Van auteurs, illustratoren en fotografen. En van u, de lezer van ons prachtblad. Ja, het is een beetje sterven na 21 jaar. Een beetje. Want je moet niet overdrijven natuurlijk.
In 1992, een eeuw geleden, werd ik eindredacteur van het Praxisbulletin. Een hele eer! Want het blad was hard op weg om het meest gelezen maandblad in het primair onderwijs te worden. Vooral de praktische bruikbaarheid in de dagelijkse lespraktijk werd (en wordt nog steeds) geroemd.
Ik heb een onderwijsachtergrond van 10 jaar (basisschool en zmlk-school) en heb op een educatieve uitgeverij gewerkt, waar ik informatieve boeken en methodes heb ontwikkeld voor het basisonderwijs. Dus de overstap naar het Praxisbulletin was een logische: didactische scholing en redactionele vaardigheden kwamen bij elkaar.
Dat was 1992. De tiende jaargang stond in de steigers, maar meer ook niet. Of ik die jaargang wilde afmaken. Op proef, wel te verstaan. Nou, dat wilde ik wel. En het lukte. Het lukte uitstekend zelfs. En nu zijn we 21 jaargangen verder. De dertigste (jubileum)jaargang is zojuist voltooid. En de 31ste jaargang staat in de startblokken. Het eerste nummer (van september) is zelfs al in productie.
Als ik terugkijk: 210 Praxisbulletins, waarvan zo’n 20 themaboeken. Dat zijn 10.000 pagina’s. Allemaal verschillende pagina’s. Verschillend van opmaak. Verschillend van onderwerp, doelgroep en didactische insteek. Allemaal gemaakt voor u! Met bloed, zweet en tranen. Ik heb m’n hele ziel en zaligheid erin gelegd. Ik hoop, dat u dat gemerkt heeft.
En nu is het afgelopen. Voorbij. Ik had nog even door willen gaan. Maar soms zijn er momenten in het leven, dat je knopen moet doorhakken. Dat je ergens een punt achter moet zetten. Noodgedwongen. Gewoon omdat het niet anders kan. En dat moment is daar. Ik kijk terug op een fantastische tijd bij het Praxisbulletin. En ik kijk uit naar alles wat nog komen gaat. Een dubbelgevoel. Maar dat is altijd zo bij mijlpalen. Dus nu ook.
U was mijn hooggeëerd publiek. Ik hoop dat u genoten heeft. Voor mij is de voorstelling voorbij. Maar het Praxisbulletin gaat gewoon door. Zonder mij. En zo hoort het ook. Ik neem afscheid van u. Het was een voorrecht om voor u het Praxisbulletin te mogen maken.
Ik wens u veel creativiteit en bevlogenheid. En vooral veel plezier in onderwijsland. Samen met ons prachtblad moet dat zeker gaan lukken! Het ga u goed!
Tilburg, 1 juni 2013
Kees van Gorkum
