Elke maand leest u hier een ‘bespiegeling’ van een van de columnisten van Praxisbulletin. Deze maand schrijft juf Marieke over geschiedenis.

We worstelen ons door het breukenlesje heen. Althans, Jip worstelt.
Hij vindt het saai en ondanks mijn verwoede pogingen er toch nog iets van te maken, slaag ik daar in zijn ogen overduidelijk niet in. Samen besluiten we dat het mooi is geweest.

Terwijl we de breukencirkels weer opruimen, zegt hij: “En dan nu een echt belangrijke vraag”.
Hij laat even een pauze vallen om zich ervan te vergewissen dat hij mijn onverdeelde aandacht heeft en dan laat hij de bom vallen.
“Waarom moeten we geschiedenis leren?”

Ik vertel hem dat dingen die gebeurd zijn in zijn verleden hem hebben gemaakt tot wie hij nu is en dat datzelfde ook geldt voor volken en landen en de hele wereld. Hij hangt aan mijn lippen. Vraagt waarom we dat moeten weten.

Ik vertel dat we daarvan kunnen leren dingen niet of juist wel hetzelfde te doen. Dat we op basis daarvan ook voorspellingen kunnen doen.
“Zoals wanneer de vliegende auto er is?” vraagt Jip hoopvol.
Ik leg uit dat de precieze datum misschien niet te zeggen is, maar op basis van de snelheid waarmee ontdekkingen gedaan worden, we er vanuit kunnen gaan dat die dag niet heel ver voor ons ligt.

“Dan heeft mijn vader toch gelijk”, zucht hij tevreden.
Om er meteen aan toe te voegen: “Ik heb vandaag een heel belangrijke les geleerd.”
Het is duidelijk dat hij het niet over de breuken heeft.

Grappig dat dat vaak samengaat. Want ook ik heb weer een heel belangrijke les geleerd. Jip weet wat hij wil leren. Is leergierig. Stelt relevante vragen – als het onderwerp hem boeit. Niet als ik bedenk dat een onderwerp zoals breuken belangrijk is, maar wel als het hem enthousiast maakt.

Marieke van Roessel