Serie Bomen: Berk

1. De berk wordt het meest herkend aan zijn witte stam.

2. Tekening.

3. Op de stam zie je witte, grijze en zwarte kleuren.
Het antwoord hangt af van de ouderdom van de berk: oude berken voelen ruwer aan dan jonge.
In de schors van jonge berken zijn weinig schuilplekjes, terwijl in de schors van oude berken veel schuilplekjes voor kleine diertjes zitten.
Zolang berken niet oud zijn, is het eenvoudig om dunne reepjes van de schors te halen en daarop te schrijven. Dit werd in sommige landen vroeger regelmatig gedaan. Bij sommige van de meer dan zestig soorten berken die er zijn, bladdert de schors in lange, dunne repen af. Er is zelfs een soort die daarom papierberk heet.

4. Waarschijnlijk liggen er nog wel wat oude bladeren onder de boom. Ze zijn geel of bruin.
De nieuwe knoppen staan verspreid aan de takken.

5. De antwoorden zijn afhankelijk van de soort berk. Bij de ruwe berk zijn de dunne twijgen onbehaard en zitten er wratjes op. De dunne twijgen van de zachte berk zijn behaard en glad.

6. De oude katjes zijn bruin, maar het kan ook zijn dat alle oude katjes er al afgewaaid zijn. De nieuwe katjes zijn stijf en hard.
De nieuwe katjes zitten verspreid aan de twijgen.

o Het is leuk als de kinderen van de bomen uit deze serie een eigen bomenboek maken. Daarin kunnen, naast de doebladen, bijvoorbeeld schorsafdrukken*, gedroogde bladeren, zaden, zelf verzamelde foto’s uit tijdschriften en bijzondere berichten over de betreffende boom worden opgenomen.
o Omdat de wind in de herfst af en toe flink tekeer gaat, liggen er vaak aardig wat dunne twijgen onder een berk. Laat de kinderen ze verzamelen en maak er een ouderwetse stalbezem, de basis voor een bloemenkrans of de roe van Zwarte Piet van.

Gebruik hiervoor vellen tekenpapier op A4-formaat. Prik zo’n vel met punaises vast op de schors van de boom. Wrijf nu met de zijkant van waskrijt (kleur naar keuze) van boven naar beneden over het papier tot een duidelijke afdruk ontstaat.